Van park naar polder naar bos - Een veelzijdige wandeling in Bergen

Het is een heerlijke herfstdag. In de ochtend had het nog geregend, dus besloot ik iets later te gaan wandelen. Een slimme keuze, want halverwege de wandeling klaarde het prachtig op! De route begint bij Zwarte Weg, waar ruime, gratis parkeermogelijkheden zijn. Ik vind hier altijd gemakkelijk een plekje. Ook bevindt zich hier restaurant Duinvermaak in een statig pand. Ik heb er zelf nog nooit gegeten, maar het lijkt me een perfecte plek om voor of na de wandeling even te ontspannen met iets lekkers.

Vanaf het startpunt kun je de route in twee richtingen lopen. Ik besluit niet meteen het uitnodigende bospad in te slaan, maar wandel eerst vanaf de parkeerplaats een chique woonwijk in. De grote, vrijstaande huizen zijn zeker een blik waard. De straat wordt prachtig gesierd door oude, hoge bomen. Al snel kom ik een vrouw tegen met haar mooie Nova Scotia Duck Tolling Retriever. De hond houdt trots een onhandig grote tak vast en kwispelt vrolijk naar me. Mijn wandeling begint meteen met een glimlach.

Ik verlaat de woonwijk, steek een weg over en loop een park in. Op een bruggetje zie ik een koppeltje kuifeenden, die vind ik altijd zo leuk! Het park is heerlijk groen en bijzonder rustig. Hier wandel je aan de rand van de woonwijk en het dorp. Plots laat ik het park achter me en loop richting de uitgestrektheid van de polder. Eerst kom ik nog langs tuinvereniging ‘Molenweidtje’, met prachtig onderhouden tuinen en nog veel bloeiende bloemen.

Soms loop ik ergens en zie ik een pad dat ik graag zou verkennen. Vandaag is dit ook het geval, en tot mijn blijdschap wijst de routepijl me ook die kant op. Een langgerekte bomenlaan, het heeft altijd iets magisch vind ik. Voor ik door het hek stap, zie ik een bordje: ‘U bent te gast op het terrein van BSO Bijls Buiten’. Het blijkt dat de BSO op landgoed Oudtbijlenburgh ligt. Wat een bijzondere plek! Het is leuk om hier even rond te wandelen.

Nu laat ik het dorp echt achter me en loop de polder in. Na een klein stuk over een weg te hebben gelopen, word ik een pad opgestuurd met een bordje ‘doodlopende weg’. Het begint als een halfverhard pad met een grindkarrenspoor. Ik loop in de richting van twee prachtige groepjes hoge bomen die als een poort op me wachten. Kort daarna verandert het pad in een slingerend, onverhard polderdijkje.

Na me een tijdje alleen op de wereld te hebben gewaand, loop ik langs een weiland met een paar schapen die rustig liggen te herkauwen. Op dat moment vliegen er net een paar ganzen over. Gelukkig, ik ben niet alleen!

De polderdijk slingert tussen de weilanden door en komt uiteindelijk weer uit op een smalle asfaltweg. Deze moet ik een tijdje volgen. Het is een krappe weg waar maar één auto op past. Regelmatig komt er verkeer langs, dus ik moet veel in de berm stappen, waar gelukkig voldoende ruimte is. Hoewel de automobilisten rekening met me houden, is het niet echt comfortabel. Ik ben constant op mijn hoede of er een auto aankomt. Dit is helaas het minst mooie stuk van de wandeling. Gelukkig houdt een grote groep ganzen me gezelschap; het is een leuk schouwspel om te zien hoe ze in de sterke wind proberen te landen. Sommigen durven het niet aan, en vliegen nog even verder.

Wanneer ik de rand van Bergen bereik, wordt het weer gezelliger. Wat een schattige huisjes staan hier! Dit is de perfecte plek voor een pauze, en er staat ook een bankje. Helaas is het al bezet door mensen die genieten van het zonnetje, dus ik loop verder en sla af richting de Kapellaan. Dit graspad slingert tussen de bomen door. Het is wat drassig, maar goed te doen. Op een informatiepaneel lees ik dat hier zes eeuwen geleden een kistje aanspoelde met een zilveren kelk en hosties. Dit kistje was afkomstig uit de kerk van Petten die was verwoest tijdens de Sint-Elisabethsvloed van 1421. Na overdracht werd het zeewater uit het kistje in de kelk geschonken en bewaard in Bergen. Een jaar later bleek het zeewater verdwenen, maar er bleef een rood stoflaagje over, wat werd gezien als een wonder: het bloed van Christus. Bergen werd een bedevaartsoord, en er werd een kapel opgericht op de plek van de vondst van het kistje. Helaas is deze kapel verwoest in de 80-jarige oorlog, maar de Kapellaan herinnert ons eraan. Ook hangt er een Mariabeeldje tussen de bomen van dit pad. Hier kun je meer te weten komen over het Mirakel van Bergen

Ik vervolg mijn weg over de Kerkedijk. Deze prachtige lange laan wordt weer geflankeerd door oude bomen. Het licht is fijn en ik geniet van het groen om me heen. Hier vind ik opnieuw een bankje, waar dit keer nog niemand zit. Ik neem even de tijd voor een snack en een sapje, en laat mijn benen rusten. Pas als ik bijna weer wil verder lopen, zie ik prachtige paddenstoelen voor mijn neus. Gelukkig heb ik ze nog opgemerkt!

Bergen ken ik niet heel goed; ik kom er af en toe doorheen op weg naar het strand of het bos, en ben ook een paar keer in het centrum geweest. Daardoor verrast de route mij, want plotseling loop ik in het dorpshart! Ik vind het leuk om niet precies te weten waar m’n route me langs zal voeren, dus had niet in detail de kaart bekeken van te voren. Het centrum is leuk en gezellig, met allerlei winkels en veel restaurants. Een ideale plek voor een pauze.

Ik heb eerder al gepauzeerd, dus ik loop verder en kom langs de oude dorpskerk, waar het Wonder van Bergen zich voltrok. Ook deze kerk werd grotendeels verwoest tijdens de 80-jarige oorlog, maar het koor bleef staan. Hoewel de kerk sindsdien is gerestaureerd, is ervoor gekozen om de verwoestingen zichtbaar te laten. De kerk staat nu bekend als de Ruïnekerk.

Na een leuk stuk door het centrum kom ik weer in het Bergerbos, aan het einde van de Sparrenlaan. Dit is een lange, rechte laan aan de rand van het bos, omzoomd door hoge naaldbomen. Vroeger stonden er veel meer van dit soort bomen, maar velen hebben helaas de tand des tijds niet overleefd. In 2023 is drinkwaterbedrijf en natuurbeheerder PWN begonnen met het in ere herstellen van de Sparrenlaan. Er staan nu vele jonge boompjes die hopelijk later net zo groot worden als de nog aanwezige bomen.

Wanneer ik de sparrenlaan afloop, kom ik weer uit bij m’n startpunt. Route voltooid!

Mijn oordeel:

⭐️⭐️⭐️☆☆ 

Hoewel ik me vandaag heb vermaakt, zou ik deze route niet per se nog een keer hoeven lopen. Het was af en toe wat eentonig, en vooral het stuk over de smalle asfaltwegen liep niet comfortabel. Er zijn mooiere polderroutes die meer te bieden hebben. Daarom geef ik de wandeling drie sterren.

Informatie:

• Startpunt: Zwarte Weg
• Route naam: Paarse Route
• App code: 397
• Lengte: 8.96 km
• Soort paden: grotendeels verhard en een klein deel halfverhard (grindpad) en onverhard (graspaden). Altijd goed te doen, maar niet geschikt voor wandelwagens.
• Geschikt voor honden: Nee, ik zou niet prettig met een hond over de smalle asfaltwegen hebben gelopen.
• Horeca: Bij het start-/eindpunt zit restaurant Duinvermaak, waar je terecht kunt voor koffie en gebak, maar ook voor lunch of een avondmaaltijd. Tijdens de wandeling loop je door het centrum met verschillende horeca en een supermarkt en bakker.
• Parkeren: Ruime, gratis parkeerplaats direct bij het startpunt